Tandvullingen

Patiënten met tandbederf in kleine gebieden boven de gingiva (tandvlees) lijn zijn geschikt voor een tandvulbehandeling. Dentine is de tandpulp onder de glazuurlaag en rondom het zenuwkanaal van de tand. Pijn wordt ervaren wanneer tandbederf het glazuur en het tandbeen van de tand aantast. Als het tandbederf het zenuwkanaal heeft bereikt, kunnen artsen voorstellen om eerst een wortelbehandeling uit te voeren om de gevoeligheid tegen te gaan, alvorens een vulling aan te brengen. Een tand met wortelbehandeling kan na verloop van tijd van kleur veranderen en de integriteit wordt aangetast. In dat geval is een kroon een meer geschikte behandeling.

Tandvullingen zijn een geschikte behandeling voor kinderen en volwassenen. Alle tandartsen kunnen een tandvulling aanbrengen, maar voor een meer geschikte service kan een cariësbehandeling worden uitgevoerd door een pediatrische tandarts (arts gespecialiseerd in de mondbehandeling van kinderen).

Tandvullingen in Turkije worden eenvoudig in één afspraak behandeld. Lokale verdoving wordt toegepast om de patiënt ontspannen en pijnvrij te houden tijdens de tandvulling behandeling. Over de aangrenzende tanden worden barrièrematerialen geplaatst om te voorkomen dat er bij benadering nevenschade ontstaat. De tandarts gebruikt gespecialiseerde boren om verrot glazuur en tandbeen te verwijderen.

Composiethars wordt gemengd met keramiek of glasstof voor de duurzaamheid en in kleine hoeveelheden op het te behandelen gebied aangebracht. Elke kleine hoeveelheid wordt op zijn plaats gedrukt en gladgestreken om luchtbellen te verwijderen. Het uitharden verhardt de hars en gebeurt binnen enkele seconden, zodat het aanbrengen van vulmateriaal binnen enkele minuten kan worden voltooid. De laatste laag is getextureerd om op een natuurlijke tand te lijken. Articulerende papieren strips worden gebruikt om hoge contactgebieden in de functionaliteit van de opgebouwde composietvulling te markeren. Hogere gebieden verstoren de functionaliteit, zodat de tandarts de grootte kan verkleinen tot een perfecte functionaliteit is bereikt.

Er worden 4 soorten materialen gebruikt om tandvullingen te maken. Deze zijn als volgt:

• Amalgaam – is een zilverlegering die zink, kwik en andere metalen bevat en is het traditionele vulmateriaal voordat harsen en composietmaterialen hun intrede deden in de tandheelkunde. Ondanks de aandacht voor het kwik in amalgaammateriaal werd het veilig bevonden voor gebruik. Het zorgt echter wel voor een duidelijke ontsierende esthetiek.
• Composiet – is een op kleur gelijkend harsmateriaal dat gemakkelijk kneedbaar is en uithardt door lichtuitharding. Composiethars is het meest gebruikte vulmateriaal voor tandvullingen. De levensduur ligt tussen de 5 en 10 jaar.
• Keramiek – porseleinmateriaal is duurzaam en cosmetisch in gebruik, maar niet kosteneffectief.
• Glasionomeer – vullingen zijn een combinatie van glas en acrylaat plastic die meestal wordt gebruikt bij pediatrische behandelingen. Deze geven fluoride af in de tand, om de patiënt te beschermen tegen verder verval.

De juiste behandeling van een gaatje hangt af van de mate waarin de integriteit van de tand is aangetast. Als een tand meerdere gaatjes heeft of een gaatje het binnenste zenuwkanaal van de wortel bereikt, is een kroon aangewezen. Uit esthetisch oogpunt is een kroon duurzamer en esthetischer dan een vulling. Er is echter meer voorbereiding nodig voor een kroonbehandeling. De patiënt moet deze risico’s dus eerst afwegen.

Dentares Smile Clinic in Turkije gebruikt composietvullingen met glas voor extra esthetiek en duurzaamheid, die 5-10 jaar kunnen meegaan. Op voorwaarde dat de patiënt regelmatige mondhygiëne en controle in de kliniek toepast.